I dag var ein fin dag på skulen, for i dag har eg lært noko om Sverige, og tilstanden hjå kultureliten der.
I dag snakka eg nemleg med ein som heiter Olof (som ser ut som den ukjende tvillingbroren til Håvard Tangen, eg og Tarjei snakkar ofte med han for å dempa heimlengten. Heldigvis kan han om lag like mykje om alt mogleg som Håvard, so det er artig og), om ei svensk bok: "För herr Bachmanns broschyr". Boka handlar om ein mann sitt hat til sverige, og er ganske artig. Eg vil tilrå boka.
Men so tenkte eg på kven som kunne skrive ei slik bok om kor ein hata det sjellause, sjølvgode og provinsielle ved Noreg, og fann ut at det var store deler av den urbane kultureliten. Altso, om ei slik bok kom i Noreg, hadde ho ikkje vore serleg nyskapande på noko vis.
Men so då spurde eg min ven Olof, om det var slik i Sverige, at det var vanleg for kultureliten å hata Sverige. Men då sa han at i Sverige er kultureliten (og alle andre) lojale mot Sverige, og det offentlege ordskiftet prega av semje om kor bra sverige er, og at forfattaren av boka, Carl-Johan Vallgren, nok står ganske åleine med kritikken sin.
So snakka med litt om skilnadene på norsk og svensk historie, som gjer det forklarleg at eliten i Noreg er negative til det norske medan den svenske eliten er lojal. Det eg lurer på er om han olof verkeleg talar heilt sant, og om sverige er so samstemd. Det er i so fall interessant.
Difor lurte eg på om nokon visste noko om det. Magnus, du veit jo mykje om svenske opposisjonelle. Endre Otto, du verkar ikkje som du har so utruleg mykje å halda på med, du kunne kanskje lesa boka og gjera deg opp ei meining. Eller andre. Kva trur de om den svenske kultureliten i høve til den norske?
Gudrun